3.1 Lokale heffingen

Leges wordt geheven op basis van de legesverordening en worden geheven als vergoeding van de kosten die een gemeente maakt voor dienstverlening aan individuele burgers en bedrijven. De verordening bestaat uit drie onderdelen:

• Hoofdstuk 1 Algemene dienstverlening

Dit betreft vooral de leges die wordt geheven voor de burgerlijke stand, reisdocumenten en identiteitskaarten en rijbewijzen. Voor een aantal van de producten stelt het Rijk jaarlijks het maximum tarief vast.

• Hoofdstuk 2 Dienstverlening en besluiten in het kader van de Omgevingswet

Dit betreft de leges die wordt geheven voor onder andere bouwvergunningen.

• Hoofdstuk 3 Dienstverlening vallend onder de dienstenrichtlijn en niet vallend onder hoofdstuk 2.

De hoogte van de legestarieven wordt begrensd door 100% kostendekkendheid.

Uitgangspunt is toetsing op verordeningenniveau, waarbij de geraamde lasten van alle benoemde activiteiten worden gedekt door de gezamenlijke baten uit de te heffen leges.
Een verwacht overschot bij de ene activiteit wordt hierbij gebruikt voor de dekking van een verwacht tekort bij een andere activiteit. Dit principe wordt aangeduid als kruissubsidiëring.
De gemeente is hierbij vrij te bepalen hoe dit toe te passen binnen de verordening.

In de onderstaande tabel is de kostendekkendheid van de leges opgenomen op basis van de uitgangspunten voor de indexatie van de lonen, prijzen en tarieven heffingen die in de Kadernota 2026 zijn opgenomen.